Bir hiç olmanın tadına varıyorum.Hiçbir şeyi tam yapamamanın, hiç bir şeye kendini tam verememenin ve hiç kimse olmamanın tadına.Anladım ki bu hayatta en zoru ne olduğunu, ne olmak istediğini bilememekmiş.
Hiç bir şeyi iyi yapmamadım ben, ne iyi bir evlat, ne iyi bir kardeş, ne öğrenci, ne müzisyen ,ne ressam ne de yazar.İyi sayılabilecek arkadaşlığım dışında kocaman bir hiç.Arkadaşlığın tam manasını çözememişimdir bile belki.Yalnız kalmamak için mi içimden öyle geldiği için mi birileriyle arkadaşım bilmiyorum.
Zaman geçip gidiyo ve ben olduğum yerden bir adım bile öteye gidemiyorum.İçimde ki boşluğu neyle dolduracağımı, karaktersizliğimin üzerini ne ile kapatacağımı hiç bilmiyorum.Gelişi güzel bir yaşam benimkisi, amaçsız ve benliğinden uzak.Sadece o anlık.Sadece o şey için.ne için?
Pekçok şey yapabilirdim aslında, pek çok şeye ait olabilirdim.Müzik, kendimi verebildiğim nadide şey ama sadece bi kaç saniyeline, sonrası boşluk, isteksizlik ve yine o sıkıntı.Resim çizmek, bu yeteneğimin körelmiş olması çok kötü, ensturmanlarımı üç gün sonra kenara atmakta öyle.Şu yaşımda hala ne olmak istediğimi bilmediğimden bahsetmeyeceğim bile...
Aslında bir hiç olmamın en büyük sebebi korkum herhalde.Yapamama başaramam korkusu.Bu yüzden bütün yarım bırakmalarım, bu yüzden tüm kaçışlarım.O kadar ki bazı duyguları tam hissedememekten bile korkup örseliyorum onları.Mesela hiç aşık olmadım ben.O bi kenara kimseden elektirik dahi almadım.Kimseyi gÖrünce insan hissetmedim.
Şu sıra kendime bi nebze olsun yakın bulduğum meslek için gitmem gereken resim kursuna bile başlayamadım korkumdan.Çizemezsem diye çok korkuyorum.başarısızlık kaldıracak bir bünye değil benimkisi işte.Bu yüzden vazgeçiyorum öylesine diye, hayalimde kalsın istiyorum sadece.Okuduğum onca kitaba rağmen paylaşmıyorum bilğilerimi hala, hala konuşmaya korkuyorum.Bu boş görüntümün altındaki doluluğum farkedilicek ve bi anda tökezliycem diye o kadar çok korkuyorum ki saklı tutuyorum içimde bi yerlerde.kendim olmuyorum.
Kendim diyorum ama, kendim diye bir şey varmı gerçekten bilmiyorum.Herşeyim o kadar alakasız ve öylesine benim ki.Dedim ya, hiçlik benimkisi.Herşey olmak hiçbir şey olamamak işte.İşte bu yüzden kavgalıyım kendimle, bu yüzden milyonlarca benliğimle beraber yalnızım, bu yüzden hiç kimse ve hiçbir şeyim.
Bir hiç olmanın tadına varıyorum, hiç kimse olmanın sefaletine.
